سارال خبر

خواب خوش رسانه‌های دولتی در کردستان/عدم همخوانی تولیدات با واقعیات جامعه

در شرایطی که رکود موجود در جامعه، حتی انتقاد افرادی از داخل کابینه دولت را نیز به همراه دارد، برخی رسانه‌های دولتی در استان به گونه‌ای قلم می‌زنند که گویی اوضاع در همه حوزه‌ها بر وفق مراد است، آرمان‌شهری که این رسانه‌ها از وضعیت فعلی کردستان به تصویر می‌کشند با آنچه مردم حس می‌کنند، تفاوت‌های عمده و پرمعنایی دارد.

به گزارش سارال خبر به نقل از  نوای آبیدر، طبیعی است که هر مجموعه‌ای، باید مجری سیاست‌ها و راهبردهای تعیین شده از سوی نهادهای بالادستی خود باشد و تلاش کند با در پیش گرفتن همان خط، فعالیت‌های خود را به انجام برساند.
بنابراین رسانه‌های وابسته به مجموعه‌های مختلف نیز، همین رویه را دنبال می‌کنند و آنچه برای آنها به عنوان چهارچوب و خطوط قرمز نهایی مدون و تعریف شده، مورد نظر قرار می‌گیرد.
این یک قاعده کلی است و تا اینجای کار مشکلی به چشم نمی‌خورد، اما اگر بپذیریم ذات رسانه، باید بیان نقاط ضعف و قوت در کنار یکدیگر و نیز رعایت عدالت و انصاف باشد، آنگاه می‌توان به عملکرد برخی از رسانه‌ها خرده گرفت.
رسانه را پل ارتباطی میان مردم و مجموعه قدرت تعریف کرده‌اند، پس رسانه‌ها باید علاوه بر بیان دغدغه‌های مخاطبان خود و رساندن آنها به گوش مسئولان، نسبت به نقد شفاف و ارزیابی از عملکرد دولت و در کنار آن انعکاس خدمات ارائه شده به مردم، اهتمام ورزند.
با این مقدمه به بررسی اجمالی رویکرد رسانه‌های دولتی در استان کردستان و با اشاراتی کوتاه به برخی از آنها می‌پردازیم.
خوشبختانه بیش‌تر رسانه‌های وابسته به دولت در استان کردستان، چه به لحاظ تجهیزات سخت‌افزاری و چه نرم‌افزاری نسبت به همتایان خود وضعیت بهتری دارند و این مسئله با لحاظ کردن توجه ویژه دولت به آنها طبیعی به نظر می‌رسد، اما پرسش اینجا است که آیا مطالب منتشر شده در برخی از این رسانه‌ها به واقع زبان گویای جامعه است؟
به راستی عملکرد رسانه‌های دولتی در استان در دو حوزه فضای مجازی و مکتوب تا چه اندازه با واقعیات جامعه همخوانی دارد و آنها تا کجا توانسته‌اند اعتماد مخاطبان را جلب کنند؟
بررسی عملکرد مهم‌ترین رسانه‌های دولتی استان در فضای مجازی طی ماه‌های اخیر، نشان دهنده تلاش برای جذب مخاطب ولو با ترفندهای گوناگون دارد، رویه‌ای که به نظر می‌سد به دنبال رکود و سکون چندساله و گریز از ایفای یک نقش خنثی در پیش گرفته شده است.
این امر، گرچه فی‌نفسه مثبت قلمداد می‌شود، اما اگر در این تغییر و تحولات، باز هم خواست مردم نادیده انگاشته شود، نتیجه‌ای در بر نخواهد داشت، به عنوان نمونه دعوت از مدیران دستگاه‌هایی که اتفاقا بیش‌ترین نقد نیز بر عملکرد آنها مترتب است در قالب میزگرد و ..، می‌توانست و می‌تواند، فرصتی ارزشمند به شمار آید.
ارزشمند از آن رو که با طرح نقاط ضعف آن دستگاه و پرسش‌های موجود پیرامون آن مجموعه در جامعه از مدیر مربوط و نیز انعکاس پاسخ‌های آنها، شهروندان آگاهی بیش‌تری از محدودیت‌ها و نیز دلایل وجود نقاط ضعف در عملکرد آنها پیدا می‌کردند و بدینسان قضاوت بهتری نیز در خصوص آنها داشتند.
اما این فرصت به سادگی از کف رفته است، موضع منفعلانه در قبال مدیران در طول گفت‌وگو که از نوع سوالات کاملا هویدا است، پرهیز از دست گذاشتن بر روی نقاط ضعف و عدم درخواست پاسخگویی از سوی مدیر و صرفا پرداختن به نقاط قوت که به احتمال فراوان پیش از آن با مدیر مربوطه هماهنگ شده، نتیجه‌ای جز فرصت‌سوزی و تکرار مکررات در پی نداشته است.
چنین رویکردی، علاوه بر آنکه تداوم معضل عدم اقبال مخاطب را به همراه خواهد داشت، موجب سرخوردگی خبرنگاران حاضر در آن مجموعه و از بین بردن روحیه پرسشگری در میان آنها می‌شود، به حاشیه رفتن و کمرنگ شدن حضور برخی از خبرنگاران منتقد در داخل رسانه‌های دولتی طی ماه‌های اخیر، نمود بارز همین قضیه است. 
اما در حوزه رسانه‌های مکتوب حامی دولت اوضاع نگران‌کننده‌تر است، مهمترین رسانه‌های این عرصه که اتفاقا نه روزنامه رسمی دولت که عمدتا محلی هستند، هیچگاه نتوانستند با مخاطبان عام خود ارتباط شایسته‌ای را برقرار کنند.
برخی از این رسانه‌ها که گویا در دنیایی دیگر سیر می‌کنند با برافراشتن پرچم "مخاطب خاص" کارکرد خود را نیز به تدریج از دست داده‌اند، آمار بالای برگشتی‌های این قبیل نشریات، گواه روشنی بر این مدعا است، نشریاتی که حتی به ضرب و زور ارسال و توزیع در میان برخی نهادهای شهری و... نیز، نمی‌توانند هزینه چاپ خود را به خزانه بیت‌المال بازگردانند.
در شرایطی که رکود موجود در جامعه، حتی انتقاد افرادی از داخل کابینه دولت را نیز به همراه دارد، برخی رسانه‌های دولتی در استان به گونه‌ای قلم می‌زنند که گویی اوضاع در همه حوزه‌ها بر وفق مراد است، آرمان‌شهری که این رسانه‌ها از وضعیت موجود کردستان به تصویر می‌کشند با آنچه مردم با جان و مال خود حس می‌کنند، تفاوت‌های عمده و پرمعنایی دارد.
از نگاه برخی از رسانه‌های دولتی، می‌توان تازیانه نقد را بر پیکر معدود نهادهایی که به طور مستقیم به دولت مرتبط نمی‌شوند، کشید، اما زمانی که پای نقد عملکرد مدیران و دستگاه‌هایی در مراتب و درجات بالاتر "به لحاظ موقعیت" پیش می‌آید، مواضع و تحلیل‌ها همگی مثبت و شیرین! است.
از دیگر سو، تلاش برای ندیدن و نشنیدن مطالبات مردم از سوی برخی از این قبیل رسانه‌ها، آن هم در دوران و ماه‌هایی که منتهی به انتخابات مجلس است، بسیار نگران‌کننده به نظر می‌رسد، مطالباتی که محور غالب آنها مسائل اقتصادی، اشتغالزایی و نجات از رکود است.
به نظر می‌رسد، همین چند نکته در این مقطع بتواند گوشزد لازم را به این نشریات و مسئولان اصلی آنها داشته باشد، در سالی که مزین به شعار دولت و ملت؛ همدلی و همزبانی است، نه باید یکجانبه دولتی‌ها را آماج نقد قرار داد و از دایره انصاف خارج شد و نه بی‌دلیل از برخی عملکردهای ضعیف آنها دفاع کرد.
انتهای پیام/

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی