سارال خبر

معلول دیواندره ای:

ایده هایی در ذهن دارم به دلیل نبود ابزار نمی‌توانم عملی کنم/ امیدوارم مسئولان کمکم کنند

معلول دیواندره ای که بعد از 26 سال براثر سانحه‌ای به جامعه معلولان پیوست در گفتگویی از مسائل و مشکلات خود گفت:دستگاه متحرکی ساخته‌ام که لب تاپ روی آن قرار می‌گیرد و با توجه به نحوه قرارگیری معلول بر روی زمین دستگاه لب تاب را روبروی معلول قرار می‌دهد و در کل چند ایده دیگر در ذهن دارم که به دلیل نبود ابزار موردنیاز نمی‌توانم عملی روی آن‌ها کارکنم.

به گزارش سارال خبر،علاوه بر معلولیت‌های مادرزادی و اشتباهات پزشکی و داروی افراد دیگری هم هستند که براثر یک سانحه تصادف یا سهل‌انگاری در کار معلول می‌شوند و این است که با پیشرفت علم پزشکی و بهداشتی بازهم معلولان در جامعه کم نمی‌شوند.

« جمال احمدی » مرد 33 ساله دیواندره‌ای یکی از معلولان شهر دیواندره است که بعد از 26 سال براثر سانحه‌ای به جامعه معلولان پیوست و این اتفاق را خواست خدا می‌داند در گفتگویی از مسائل و مشکلات خود می گوید.

وی در مورد نحوه معلول شدن خود گفت: بعد از تحصیلات برای امرارمعاش به کار ساختمانی روی آوردم در سن 26 سالگی که در یک ساختمان مشغول ساخت سقف بودم از ارتفاع 3 متری به پایین پرت شدم و به حالت بی‌هوشی رفتم و از طرف بیمارستان به سنندج انتقال داده شدم در سنندج مورد عمل جراحی قرار گرفتم اما براثر ضربه شدیدی که به نخاعم واردشده بود دچار معلولیت از نوع ضایع نخاعی گردنی شدم.

احمدی در مورد پیگیری های درمانی خود اظهار داشت:به مرکزترمیم نخاع ایران در تهران مراجعه کردم اما نتوانستم بهبود یابم من بااینکه دچار ضایع نخاع گردنی شده‌ام اما به‌راحتی می‌توانم با دستانم کارکنم و کارهای شخصی را انجام دهم متخصصان این امیدواری را می‌دهند که در آینده درمانی برای این نوع ضایعه خواهد آمد و دستیابی به آن نزدیک است.

وی در مورد زندگی خود و نحوه تامینمایحتاج خود اظهار داشت: قبل از اینکه معلول شوم ازدواج کردم و حاصل این ازدواج یک دختر است که امسال در کلاس دوم درس می‌خواند اما دو سال بعد از معلول شدنم همسرم من و دخترم را تنها گذاشت و درخواست طلاق داد در آن موقعیت نمی‌دانستم باید چکار کنم. هرکاری کردم تا همسرم برگردد حتی نصف خانه را به اسمش زدم اما بعداز یک مدت دوباره درخواست طلاق داد و با تقسیط مهریه‌اش از من جدا شد و اکنون با دو خواهر و دخترم زندگی می‌کنم. آن ساختمانی که در آن معلول شدم دارای بیمه بود والان از بیمه حوادث آن ساختمان استفاده می‌کنم. اما هرماه مقداری از آن به خاطر مهریه همسرم کم می‌شود اگر یک نفر پیدا شود که شرایط من را قبول کند و با من کنار بیایید دوست دارم ازدواج کنم و دوباره خانواده‌ام را تشکیل دهم.

احمدی در ادامه به ایده های خود در مورد معلولین پرداخت و گفت:یکی از ایده‌هایم که تا حدودی به‌صورت عملی روی آن کارکرده‌ام انتقال معلول به روی ویلچر و برعکس آن است. این طرح در حال حاضر به‌صورت دستی کار می‌کند که پول نداشتم آن را تکمیل و به برقی تبدیل کنم از خیرین و مسئولان درخواست کمک کردم اما آن‌ها گفتند باید اول طرح را ثبت کنید بعد ما کمک می‌کنیم. اما من حتی هزینه آن را ندارم که طرح را تکمیل و ثبت کنم

وی افزود:دستگاه متحرکی ساخته‌ام که لب تاپ روی آن قرار می‌گیرد و با توجه به نحوه قرارگیری معلول بر روی زمین دستگاه لب تاب را روبروی معلول قرار می‌دهد و در کل چند ایده دیگر در ذهن دارم که به دلیل نبود ابزار موردنیاز نمی‌توانم عملی روی آن‌ها کارکنم.

این معلول دیواندره ای به مناسب سازی فضای شهری برای معلولین اشاره کرد و گفت:در سال‌های اخیر با پیگیری‌های معلولان و رئیس بهزیستی دیواندره که فردی تلاشگر است مناسب‌سازی‌ها شروع‌شده است. اما بنده به‌عنوان یک معلول نسبت به اجرای آن‌ها ناراضی هستم چون بیشتر به‌جای اینکه مناسب‌سازی کنند شیب سازی می‌کنند تا جای پلکان مانند و دارای ارتفاع می‌بینند یه شیب جلو اون درست می‌کنند و می‌گویند مناسب‌سازی شده است من به مسئولان پیشنهاد می‌کنم خود روی یک ویلچر بنشینند و از جاهای که مناسب‌سازی شده است عبور کنند ببینم بدون کمک دیگران می‌توانند این کار را انجام دهند ساخت بیشتر این مسیرها نمادین است مناسب‌سازی یعنی اینکه معلولان بدون کمک از افراد دیگر بتوانند از یک جای عبور کنند.

احمدی در پایان به سایر مسائل مربوط به معلولین در شهرستان پرداخت و اظهار کرد:اداره بهزیستی به‌صورت موردی کمک می‌کنندچند مدت است که درخواست داده‌ام برای یک تشک مواج مخصوص معلولان که هنوز این اتفاق نیفتاده است البته فکر نکنم مشکل از بهزیستی دیواندره باشد قبل از اینکه معلول شوم مبلغ 6 میلیون تومان از یکی از بانک‌ها وام گرفتم اما بعدازاینکه دچار معلولیت شدم دیگر نتوانستم وام را پرداخت کنم و همین‌طور باقی‌مانده است که امیدوارم مسئولان کمکم کنند ویلچر برقی را خودم خریداری کرده‌ام که هر 6 ماه یک‌بار 200 و سی هزار تومان می‌دم و برای آن باطری می‌خرم که برای من کمی سنگین است سالن ورزشی مخصوص معلولان ضایع نخاعی در دیواندره وجود ندارد که امیدوارم سانسی از یکی از سالن‌ها را به معلولان اختصاص دهند تا بتوانیم ورزش کنیم.

گفتگو:هیوا محمدپور

انتهای پیام/

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی